അമ്മയുടെ ഭ്രാന്തുകള്‍!

ഓര്‍മ്മക്കും സ്വപ്നത്തിനുമപ്പുറം
മൂര്‍ദ്ദാവില്‍ കിനിഞ്ഞിറങ്ങിയ,
വാത്സല്യത്തിന്റെ നനവ്

ഇപ്പൊപ്പിറന്നുവീണ കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ
എന്റെ വരണ്ട ചുണ്ടുകള്‍,
നിന്റെ നെഞ്ചില്‍ ചുരന്ന സ്നേഹത്തിനു ദാഹിച്ചു.

അകലങ്ങളില്‍,
എന്നെയോര്‍ത്തു നനഞ്ഞ നിന്‍-
മിഴികളെനിക്കോര്‍മ്മകളെ മടക്കിത്തന്നു.

പനിക്കിടക്കയില്‍,
ആര്‍ത്തുപെയ്തൊരു താളം കാതോര്‍ത്ത്,
കുളിരിന്റെ സൂചിക്കുത്തുകളേറ്റുവാങ്ങി-
ക്കിടന്ന നിമിഷവേഗങ്ങളില്‍,
സിരകളില്‍ പൊള്ളുന്നൊരോര്‍മ്മയായ്
സ്നേഹസ്പര്‍ശങ്ങള്‍.

ഞെട്ടറ്റ മോഹങ്ങള്‍
കണ്ണില്‍ നൈരാശ്യമായ്
ഉറഞ്ഞുതുള്ളുമ്പഴും,

കെട്ടുപോം പ്രതീക്ഷയില്‍,
അടുക്കളപ്പടികളില്‍
ഒറ്റക്കിരുന്നു മിഴിവാര്‍ക്കുമ്പഴും

വിട്ടുപോം സ്നേഹം
കൈയെത്തിപ്പിടിക്കാനാഞ്ഞ്
തളര്‍ന്നു വീഴുമ്പഴും

പൊട്ടിത്തെറിച്ചു,
വാക്കുകള്‍ അലക്ഷ്യമായ്
വലിച്ചെറിയുമ്പഴും

മക്കളേയെന്നോര്‍ത്തു കരളില്‍
നീറിപ്പിടിക്കുന്ന ദു:ഖം.

ഓര്‍മ്മയില്‍ പിടയുന്നു പിന്നെയും
എന്നോ കേട്ടു മറന്ന വാക്കുകള്‍

“കുപുത്രന്മാരേറെയുണ്ടാകാം
കുമാതാക്കളുണ്ടായിട്ടില്ലിതേവരെ”